"ارواح مرده" - توصیف مانیلوف از اثر، درسی در ادبیات: ظاهر، تصویر هنری خانواده، خانواده
در "ارواح مرده" گوگول قهرمانان بسیار زیادی وجود دارد. آنها در ویژگی های خود متنوع هستند. بیایید تصویر Manilov را در نظر بگیریم.
در شاهکار جهانی "ارواح مرده"، گوگول موفق شد تصاویر مختلفی از رعیت را با کمک موقعیت های واقعی زندگی خلق کند. هر روش ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد و توسط طنز پشتیبانی می شود. نویسنده به طرز ماهرانه ای فریبکاری، بی اصولی و بی مسئولیتی آنها را برملا می کند.
گوگول با خوشرویی عیوب و کاستی های انسان را به سخره می گیرد. اما در هر یک از عبارات او معنای عمیقی وجود دارد. به دلیل به هم ریختگی زمینداران، مردم عادی - دهقانان - در درجه اول آسیب می بینند. رعیت تأثیر منفی بر کل جامعه دارد. زمین داران به تنبل و بیکار تبدیل می شوند و دهقانان برده های مظلوم می شوند.
شرح ظاهر مانیلوف
بارزترین شخصیت های اثر، صاحبان زمین هستند که در یک معامله بی پروا شرکت می کنند. وقایع حول محور ماجراهای چیچیکوف رسمی می چرخد. مانیلوف به عنوان اولین مالک زمین عمل می کند که چیچیکوف با پیشنهاد خرید "روح های مرده" به او نزدیک می شود. چیچیکوف و مانیلوف در پذیرایی فرماندار با هم ملاقات می کنند. به دلیل ویژگی های شخصیتی مشابه، آنها به سرعت یک زبان مشترک پیدا می کنند.
تصویر مانیلوف که توسط گوگول توصیف شده است، تصور دلپذیری ایجاد می کند. مطمئناً ایراداتی دارد. اما در مقابل زمینداران از اطرافیانش، اقدامات او بی ضررتر است. نام صاحب زمین کنایه نویسنده را می رساند. مانیلووا تنبلی را فریب می دهد و به رویاپردازی و احساساتی شدن می کشد. رفتار او مشخصه محیط اطرافش است.
گوگول مانیلوف را مردی میانسال معرفی می کند. موهای بور و چشمان آبی او با یک لبخند جذاب تکمیل می شود. نگاه مرد تظاهر به شیرینی می کرد: «بیان نه تنها شیرین است، بلکه حتی خنده دار است، شبیه آن معجون که یک پزشک زیرک سکولار بی رحمانه آن را شیرین کرد...». صاحبخانه عادت به کوچک شدن داشت . ترکیبی از لبخند و چشمان دوخته شده، مانیلوف را شبیه گربه ای راضی کرده بود که صاحب آن را نوازش کرده بود. گوگول بارها تأکید می کند که وقتی مانیلووا می خندد، چشم ها در پشت لبخند دیده نمی شوند. لباس صاحبخانه شبیه محیط اطرافش بود و به هیچ وجه او را از جمعیت متمایز نمی کرد.
خصوصیات مانیلوف
مانیلوف تصور یک فرد متعادل دلپذیر را ایجاد می کند. او برخلاف دیگر شخصیت ها خشم خود را کنترل می کند و ناراحتی خود را ابراز نمی کند. خیرخواهی مانیلوف طرف مقابل را جذب می کند، اما پس از یک مکالمه خسته کننده، علاقه به او از بین می رود. به سختی می توان صاحبخانه را به موضوع فعلی علاقه مند کرد، زیرا او در همه چیز بی طرف است و دیدگاه خاص خود را ندارد.
فقدان اهداف و مزایای مشخص آن را برای جامعه بی اهمیت می کند. مانیلوف همیشه نسبت به اطرافیانش ادب نشان می دهد. ارائه تعریف خاصی از ماهیت صاحبخانه دشوار است: «فقط خدا می تواند بگوید مانیلوف چه نوع شخصیتی دارد. نه در شهر بوهدان و نه در روستای سلیفان خانواده‌ای هستند که به نام این و آن شناخته می‌شوند.
- در گذشته مانیلوف افسر بود و از آن زمان عادت به کشیدن پیپ در او ایجاد شد . همکاران سابق از صاحبخانه به عنوان فردی متواضع و ظریف صحبت می کنند.
- صاحبخانه علاقه ای به امور خانه نداشت. مانیلوف بارها در مورد بازسازی خانه و گسترش مزرعه خواب می بیند، اما تمام افکار او در زندگی کاربرد پیدا نمی کند. احساسات و رویاپردازی بیش از حد او، مالک زمین را از واقعیت دور می کرد.
- صاحبخانه از نادانی خود پشیمان است. این واقعیت، بیان خود را برای او دشوار می کند. او حتی به شهر می رود تا با افراد تحصیل کرده صحبت کند. اما چنین اقداماتی خصلت خودنمایی معمولی به خود می گیرد.
- افکار بیان شده توسط صاحبخانه ماهیت نسبتاً انتزاعی داشتند. آنها هیچ جزئیات و جزئیاتی نداشتند. استفاده مداوم از حروف ربط نامعین در جملات به خود شک و تردید او خیانت می کند.
- در گفتگو با مانیلوف، علاقه به گفتگو در همان ابتدا از بین می رود. نویسنده با طنز گفت وگویی کوتاه با صاحبخانه را به تصویر می کشد که در آن مانیلوف در دقیقه اول دلربایی می کند، در دقیقه دوم مخاطب را به گیجی می کشاند و در سومی تعجب کامل و میل به دوری از جامعه اش را ایجاد می کند.
- صاحبخانه فاقد مخاطبی است که بتوان با او در مورد موضوعات فلسفی انتزاعی گفتگو کرد. او دوست دارد با چنین دوستی زیر یک سقف زندگی کند، ساعت ها با او صحبت کند و زیر یک درخت مستقر شود.
نامه موفق تر است. دست خط زیبا و منظم او توسط چیچیکوف مورد توجه قرار گرفت. مانیلوف یکی از معدود افرادی بود که برای او لازم نیست اشتباهات در مقالات اصلاح شود.
خصوصیات مثبت مانیلوف شامل مهمان نوازی و همدردی او با اطرافیانش است. صاحبخانه از آمدن مهمانان بسیار خوشحال شد. او افراد حلقه خود را شریف ترین و مهربان ترین می دانست. او در گفتگو آشکارا تحسین و همدردی خود را ابراز می کند.او جنبه های مثبت آنها را در افراد می بیند، اما چشمان خود را بر روی کاستی های آنها می بندد.
خانواده مانیلوف
مانیلوف یک خانواده نمونه است و در این زمینه می توان از او مثال زد. صاحبخانه 8 سال است که با همسرش لیزا ازدواج کرده است. در این مدت دو پسر از این زوج به دنیا آمدند که مربی در زندگی آنها مشارکت فعال دارد. پسران نام های غیر معمول داشتند - Themistoclus و Alcides. برای مانیلوف، مهم است که جامعه به این موضوع توجه کند. پسر بزرگتر کمی باهوش تر از کوچکتر است، اما به طور کلی هر دو آموزش مناسبی دریافت کردند.
Manilov لطیف ترین احساسات را نسبت به همسرش احساس کرد. لیزا زیبا و خوش تربیت بود. اشکال اصلی او نگرش منفعل به کارهای خانه است. خانواده از این وضعیت راضی بودند. در گفت و گوی همسران، همیشه آدرس های لمس کننده ای برای یکدیگر وجود داشت. همه با یک سورپرایز به شکل شیرینی یا شیرینی بی‌وصف خوشحال شدند. مظهر لطافت بیانگر عشق آنها بود، اما در برخی لحظات پوچ به نظر می رسید. گوگول رابطه شیرین آنها را به عنوان تقلیدی و کمدی تمجید می کند.
املاک مانیلوف
حدود 200 خانه، مزارع جنگلی و حوضچه در اختیار صاحب زمین بود. این برای موفقیت و ثروتمند شدن کافی است. اما صاحبخانه که تسلیم تنبلی خود شده بود، فکر کرد بهتر است همه امور را به مدیر بسپارد.
مانیلوف زندگی آرام را ترجیح می دهد و حداقل گاهی از شرکت در امور دریغ نمی کند. هماهنگی پرونده ها با مدیر به یک قرارداد رایج تبدیل می شود. صاحبخانه به طور سطحی همه مشکلات را مورد بحث قرار می دهد و در اصل آنها غوطه ور نمی شود. پیام رسان که فرآیندهای اصلی را مدیریت می کند، اساساً یک مست است. اما حتی در اینجا مانیلوف ضعیف النفس نشان می دهد و ترجیح می دهد چیزی را تغییر ندهد.
- در نزدیکی املاک Manilov، به جای پارک ها و باغ های زیبای معمول، چندین تخت گل به سبک انگلیسی وجود دارد. یک آلاچیق برای استراحت ساخته شد. اما همه اینها در حالت نادیده گرفته شده است که صاحبان آنها را مشخص می کند. آلاچیق برای صاحب زمین مکانی برای افکار و خیالات او شد. حتی نامی پوچ برای آن اختراع کردند و برای خلوت مالک به آن حیثیت بنای فرقه ای دادند.
- افکار مانیلوف دائماً به دور از واقعیت شناور می شوند. در حالی که هفت باد خانه را می برد و کاملاً بدون حفاظ است، صاحبخانه به فکر امکان ساخت گذر زیرزمینی است. او به جای شرکت در امور جاری، به طور ذهنی یک پل سنگی بر روی حوض طراحی می کند. رویاهای او پر از پوچی و بیهودگی است. او که برای کار مناسب نیست، علاقه خاصی به تجارت ندارد، قلعه هایی در هوا می سازد.
- وضعیت در خانه و اطراف املاک نشان دهنده بی ثباتی خانواده Manilov است. اینجا هم چیزهای گران و هم ارزان بود.در شرایط بی عیب و نقص. یک اتاق دارای مبلمان زیبا بود، در حالی که اتاق دیگر فاقد مبلمان معمولی بود. مهمانان بلافاصله متوجه این وضعیت شدند. برای مثال روی میز ناهارخوری کنار شمعدان پیاده یک پایه کثیف و لنگ گذاشته شده بود. به نظر می رسید که همه چیز در اطراف به یک نتیجه منطقی نرسیده است. صاحبان اهمیتی نمی دهند.
- گزیده ای از عبارات زیبا، قطعات مبلمان نفیس، لوازم پیچیده و ناشیانه نمایش داده شده، ادامه خلاء درونی ساکنان خانه می شود. یک لفاف گران قیمت محتوای ارزانی را پنهان می کند.
بی‌تفاوتی مانیلوف به امور بر زندگی رعیت‌هایش تأثیر می‌گذارد. از یک طرف، بدون اینکه در امور آنها عمیق شود، صاحبخانه به آنها اجازه می دهد بی سر و صدا کار کنند. از سوی دیگر، بی تفاوتی مالک، مشکلات آنها را حل نمی کند و تغییراتی را برای بهتر شدن به ارمغان نمی آورد.
سوء مدیریت مانیلوف منجر به این می شود که رعیت به خود اجازه نوشیدن، دزدی و شایعات می دهند. اگر سوباکویچ سوابق هر دو روح زنده و مرده را نگه داشته است، مانیلوف نمی داند چند رعیت دارد. یکی از تلاش های صاحبخانه برای سازماندهی حساب صحیح با سردرگمی کامل به پایان رسید.
به دلیل چنین نگرش سهل انگارانه ای، مانیلوف ترجیح داد به سادگی به چیچیکوف "روح های مرده" تقدیم کند و علاوه بر هر چیز دیگری، متعهد شد که هزینه های ثبت نام را تامین کند. او لیست را به شکل یک لیست زیبا ارائه می دهد که با یک روبان ابریشمی محکم شده است. که بار دیگر بر حماقت و جدایی او از زندگی واقعی تاکید می کند.
این واقعیت که مانیلوف به سود مادی خود فکر نکرد و حتی یک بار دریافت نکرد. پنی از معامله او را به عنوان یک استاد بی ارزش توصیف می کند. در این قسمت استدلال مالک زمین غیراخلاقی است. او مردم را به عنوان یک چیز معمولی، بدون هیچ احساسی، خرید و فروش می کند. این نگرش بالاترین نقطه بی اخلاقی است. تعداد دهقانان مرده را می توان در یک کلمه خلاصه کرد "بسیار". فقط یک آدم از نظر روحی ضعیف می تواند اینقدر آرام جواب بدهد.
دفتر Manilov شبیه به تمام اتاق های دیگر بود. دیوارهای دفتر با رنگ آبی یا خاکستری پوشانده شده است که به محیط بی روح می بخشد. با بررسی دقیق تر، مشخص می شود که برخی چیزها در جای خود نیستند و توسط صاحب خود فراموش شده اند. تنباکو روی میز و کاغذهای صاحبخانه پخش شده بود. کتابی که مانیلوف چندین سال پیش آن را دور انداخته بود، هنوز در آنجا خوابیده بود و منتظر صاحبش بود. اثر خوانده نشده با استدلال صاحب زمین در تضاد است. او می خواهد بزرگ شود و تحصیل کند، اما در عین حال زمانی برای خواندن حتی یک کتاب پیدا نمی کند.
گوگول مانیلوف را فردی بسیار خوب معرفی می کند.مشکل اصلی صاحبخانه احساس تنبلی است که مانع از رشد او می شود. در مقایسه با افراد دیگر از اطرافیان مانیلوف، صاحبخانه شخصیتی بی طرف است. عدم ابتکار خود صاحبخانه را به یک فرد خالی غیر جالب تبدیل می کند. معنایی توخالی در پس ظاهری شیرین و دلپذیر پنهان می شود. او هیچ سودی برای محیط خود ندارد. تصویر او نشان دهنده تمایل جامعه به رویاهای غیرممکن است. تنها معنای زندگی مانیلوف خانواده اش بود.
صاحبخانه مانیلوف را می توان در میان "روح های مرده" به حساب آورد. او برای هیچ چیز تلاش نمی کند، بنابراین او زندگی نمی کند، بلکه وجود دارد. چنین عدم اطمینان انسانی بهترین ویژگی ها را به مثله اخلاقی تبدیل می کند. در تصویر صاحب زمین، مفهوم انسانی "مانیلوفیسم" تجسم یافته است - میل به امر خیالی و غیر واقعی، نگرش رویایی و پوچ به زندگی.
